رابطه ی شیوه های فرزندپروری، دینداری و هوش هیجانی با آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان دبیرستانی

م مقدمه هدف این پژوهش بررسی رابطه­ی بین شیوه­های فرزندپروری سهل­گیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی به اعتیاد در دانش­آموزان دبیرستان­های شهر اهواز بود. روش­ کار: نمونه­ی این پژوهش همبستگی شامل 262 نفر از دانش­آموزان دبیرستان­های شهر اهواز می­باشد که به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل پرسش­نامه­ی شیوه­های فرزندپروری بامریند، مقیاس دینداری آرین، هوش هیجانی شاته و مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر می­باشد. داده­ها با آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون، تحلیل شدند.  یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین شیوه­های فرزندپروری سهل­گیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی فعال به اعتیاد و بین روش مستبد، دینداری و هوش هیجانی با آمادگی منفعل برای اعتیاد، ، رابطه­ی معنی­دار وجود دارد (001/0=p). هم­چنین بین روش سهل­گیر و قاطع با آمادگی منفعل برای اعتیاد، ارتباطی مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای پژوهش به ترتیب دینداری، روش سهل­گیر، هوش هیجانی، روش مستبد و روش قاطع، پیش­بینی­کننده­های معنی­داری برای آمادگی فعال برای اعتیاد می­باشند و حدود 39 درصد از واریانس آن را تبیین می­کند. به علاوه، روش مستبد و دینداری، پیش­بینی­کننده­ها­ی معنی­داری برای آمادگی منفعل برای اعتیاد می­باشند و حدود 11 درصد از واریانس آن را تبیین می­کند. نتیجه­ گیری: به نظر می­رسد کهشیوه­ی فرزندپروری قاطع، دینداری و هوش هیجانی در کاهش آمادگی­ به اعتیاد در دانش­آموزان، موثر است.